elimde valizim, tarifsiz eylemler giderek yüzüne benzeyen bir yara gibi bacasýna küsmüþ martýlarla oturuyorum bir bira açýp falýna bakýyorum þehrin üzerine koyduðumda ellerini kayboluyor ben oluyorum sonra ellerim acýyor
kadýnlar arýyorum yaðdýðýný görmek için duraklara konuyorum uðrarsýn belki kulaklarýna týkadýðýn pamuk prenses oluyorum herkes bir gemi asmýþ boynuna da su alýyor içim, duymuyorsun
utanarak susuyor bavulumdaki çaresizlik yokluðunu izliyor olur olmaz üþümek bir klarnet gülüyor sol yanýmda gidin artýk...
evler arýyorum yaðmuru gözlerinden görmek için salýncaklar kuruyorum, tramvaya biniyorum ne zaman geçsem dudaklarýndan mýrýldandýðýn bir acýyý dinliyorum geceleri korkuluk sarýlýp uyuduðun su oluyorum kimi zaman utangaç yüzünle rakýna koyduðun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
arjant Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.