burcu bir gün okuldan kaçmış, kan , gül açmış mecazi...

ne zaman otursam alkolün ve þehrin baþýna
usturasýyla bir kadýn dürtüyor yanaklarýmdan
dudaðýndaki adamý sil
ve gülümse diyorum sessizce kulaðýna
usulca bir papatya iliþtir yakana
son fotoðrafýný çekiyor çünkü bu þiir...



boynuna geliyorum, uyuyor muydun yoksa ?..
biliyorum üþüyorsun üzerindeki o masalla
çýkarýp damarlarýndan bir hayat daha örtmeli
hani çoktan manasýzlaþtýrdýðýn, kendini býraktýðýn
bu katlettiðin ilk zafer deðil..
sözlere umutsuz günler anlattýðýn
bir gün biter dediðin, acýya buladýðýn etin
balkonuna sakladýðýn cesetlerin ilk deðil
yalan deðil! gece bu!
biter!..


-yol bir kafiye arar ve bulur
dönemeçlerin benzerliðinde-

cemal abi ne içerdi gözlerine
ki yasadýþý halidir ellerimin


sen sevmemiþsin, belki doðmamýþsýn daha
kendine uzanan bir üçgen iyi dövüþüyorsun



bilmiyorum neydi mana çalarken yakalatan seni
tanrýyý en güzel yerinde içki sofrasýndan kaldýran
neye iþaretti etimdeki façalar
unutulmaya hazýr yerinde duruyordum hayatýn
bir klarnet çalýyordu soyunmak gibi
unutmak da bedel güzelim
bedene yapýþan hakikatten utanmak
ve biraz daha istanbul lütfen...


tabutumdaki kuþlar sizi soruyor bayan
baþka bir iklim anlatmalýyým belkide
ah evet! yanlýþ bir coðrafya bu diyorum
gözlerin, aklýn, herþey..
umutsuz bir kadýnýn boyalý saçlarýný anýmsatýyor

-bana bir varmýþ de
bir varmýþ bir yokmuþ deme
içim acýyor.-




Sosyal Medyada Paylaşın: