Gecenin,
esrarengiz kapýlarý açýlýyor yine
giriþler mecburi tüm uykusuzlara…
sessizlik çöküyor yeryüzüne
ve sessizliðin senfonisiyle, baþlýyor yýldýzlar dansa…
geçmiþ kalkmýþ gelmiþ gene
tam karþýma…
efkarý da yanýnda getirmiþ, mutsuzluðuma meze…
mutluluk mu? gözlerinle gitti unuttun mu?
savruldu zorlu ve uzun yollara…
gençliðimde düþtü peþine gelmedi bir daha…
gecenin þu saatinde
aynada tebessüm ediyor bana
kýrýlgan bir çocuk, kimbilir, belki de kalbi buruk…
gözlerimde hareleniyor her þey
gözümden akan yaþta gizli
yaþanan onca keder…
üstüm baþým binyýllýk yalnýzlýktan tozlu
ruhuma bulaþýyor, iþte yine gecenin baskýn karasý…
Üstelik tüm çýkýþlar tutulmuþ
Kaçýþ yok artýk, gece gelen
Derin ve yakýcý yoðun duygularýn istilasýndan...
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.