Nayino
Kar sýcaðý hiç tatmadý bilmiyorsun
Öðrenseydi bir daha asla yaðamazdý
Þehrin tel örgülerine bütün çýplaklýðýmla týrmanmýþtým
Yukarýda esen havanýn buzluðunu yüzümde
Keskinliðini inançlarýmý yitirdiðimde anlamýþtým
Kanayan avuçlarýma gece örtününce
Gündüzün var olmadýðýný hiç olmayacaðýný anlamýþtým
/
Göðsümden yeryüzüne
Mevsim kuþlarý üþüyüp düþerken ilk defa kadýndým
/
Gözlerim
Annemdi o sabah
Kâbuslarým babamdý
Pembe aþk filmleri kapkara bulutlar olabildiðince tabutlaþmýþtý
Yosun kokmayan denizin içinde yokluðun dalganýrken
Yüzün o yüzün tanrý gibi uzak
Tanrý gibi uzaktý
Ýhanetin ve yalanýn bacaklarý sapasaðlamdý hala
Hani bir kýrýlsaydý at gibi
At gibi vurulsalardý
Dizlerim titremez aklým yerinden uçmazdý
Nayino
Su verdikçe büyüyen ruhlar kendileri ölür
Þehrin tel örgülerinden bütün çýplaklýðýmla inmiþtim
Aþaðýya indiðimde kendi kendini yemiþ zambaklara gülümsüyordu dudaklarým
Sis iniyordu üstümüze
Zambak firar etmeye hazýrlanýrken
Tüm kediler eflatundu
Boynumdaki mavi fular gecenin treninde kaybolurken
Yaþam nöbetini bir ölüme devrediyordum
Cennet istemem diye haykýrmayý denediðimde gerçekleri anlýyordum
/
Alnýmdaki isimle
Kalbimdeki resimle cehennem bile kabul etmiyordu beni artýk
/
Tanrý kabul etmiyordu
Bir yaratýðýna böylesi tapýlýþý
Zambak sis diyordu hala
Bense "tanrým" diyordum sana cehennemdeki yokuþlarda