SÜLEYMANİYEDE BAYRAM SABAHI

Artarak gönlümün aydýnlýðý her saniyede
Bir mehabetli sabah oldu Süleymaniye’de
Kendi gök kubbemiz altýnda bu bayram saati,
Dokuz asrýnda bütün halký, bütün memleketi
Yer yer aksettiriyor mavileþen manzaradan,
Kalkýyor tozlu zaman perdesi her an aradan.
Gecenin bitmeðe yüz tuttuðu andan beridir,
Duyulan gökte kanad, yerde ayak sesleridir.
Bir geliþ var!.. Ne mübarek, ne garib alem bu!..
Hava boydan boya binlerce hayaletle dolu...
Her ufuktan bu geliþ eski seferlerdendir;
O seferlerle açýlmýþ nice yerlerdendir.
Bu sukünette karýþtýkca karanlýkla ýþýk
Yürüyor, durmadan, insan ve hayalet karýþýk;
Kimi gökten, kimi yerden üþüþüp her kapýya,
Giriyor, birbiri ardýnca, ilahi yapýya.
Tanrýnýn mabedi her bir tarafýndan doluyor,
Bu saatlerde Süleymaniye tarih oluyor.
Ordu-milletlerin en çok döðüþen, en sarpý
Adamýþ sevdiði Allah’ýna bir böyle yapý.
En güzel mabedi olsun diye en son dinin
Budur öz þekli hayal ettiði mimarýnýn.
Görebilsin diye sonsuzluðu her yerden iyi,
Seçmiþ Ýstanbul’un ufkunda bu kudsi tepeyi;
Taþýmýþ harcýný gazileri, serdarýyle,
Taþý yenmiþ nice bin iþcisi, mimarýyle.
Hür ve engin vatanýn hem gece, hem gündüzüne,
Uhrevi bir kapý açmiþ buradan gökyüzüne,
Taa ki geçsin ezeli rahmete ruh ordularý..
Bir neferdir bu zafer mabedinin mimari.
Ulu mabed! Seni ancak bu sabah anlýyorum;
Ben de bir varisin olmakla bügün maðrurum;
Bir zaman hendeseden abide zannettimdi;
Kubben altýnda bu cumhura bakarken þimdi,
Senelerden beri ru’yada görüp özlediðim
Cedlerin maðfiret iklimine girmiþ gibiyim.
Dili bir, gönlü bir, imaný bir insan yýðýný
Görüyor varliðýnýn bir yere toplandýðýný;
Büyük Allah’ý anarken bir aðýzdan herkes
Nice bin dalgalý Tekbir oluyor tek bir ses;
Yükselen bir nakaratýn büyüyen velvelesi,
Nice tuðlarla karýþmýþ nice bin at yelesi!
Gördüm ön safta oturmuþ nefer esvaplý biri
Dinliyor vecd ile tekrar alýnan Tekbir’i
Ne kadar saf idi simasý bu mu’min neferin!
Kimdi? Banisi mi, mimarý mý ulvi eserin?
Taa Malazgirt ovasýndan yürüyen Türkoðlu
Bu nefer miydi? Derin gözleri yaþlarla dolu,
Yüzü dünyada yiðit yüzlerinin en güzeli,
Çok büyük bir iþ görmekle yorulmuþ belli;
Hem büyük yurdu kuran hem koruyan kudretimiz
Her zaman varlýðýmýz, hem kanýmýz hem etimiz;
Vatanýn hem yaþýyan varisi hem sahibi o,
Görünür halka bu günlerde teselli gibi o,
Hem bu toprakta bugün, bizde kalan her yerde,
Hem de çoktan beri kaybettiðimiz yerlerde.
Karþý daðlarda tutuþmus gibi gül bahçeleri,
Koyu bir kýrmýzýlýk gökten ayýrmakta yeri.
Gökte top sesleri var, belli, derinden derine;
Belki yüzlerce þehir sesleniyor birbirine.
Çok yakýndan mý bu sesler, cok uzaklardan mý?
Üsküdar’dan mý? Hisar’dan mý? Kavaklar’dan mý?
Bursa’dan, Konya’dan, Ýzmir’den, uzaktan uzaða,
Çarpýyor birbiri ardýnca o daðdan bu daða;
Þimdi her merhaleden, taa Beyazýd’dan, Van’dan,
Ayný top sesleri birbir geliyor her yandan.
Ne kadar duygulu, engin ve mübarek bu seher!
Kadýn erkek ve çocuk, gönlü dolanlar, yer yer,
Dinliyor hepsi büyük hatýralar rüzgarýný,
Çaldýran toplarý ardýnca Mohaç toplarýný.
Gökte top sesleri, bir bir, nerelerden geliyor?
Mutlaka her biri bir baþka zaferden geliyor:
Kosva’dan, Niðbolu’dan, Varna’dan, Ýstanbul’dan..
Anýyor her biri bir vak’ayý heybetle bu an;
Belgrad’dan mý? Budin, Eðri ve Uyvar’dan mý?
Son hudutlarda yücelmiþ sýra-daðlardan mý?
Deniz ufkunda bu top sesleri nerden geliyor?
Barbaros, belki, donanmayla seferden geliyor!..
Adalar’dan mý? Tunus’dan mý, Cezayir’den mi?
Hür ufuklarda donanmýþ iki yüz pare gemi
Yeni doðmuþ aya baktýklarý yerden geliyor;
O mübarek gemiler hangi seherden geliyor?
Ulu mabedde karýþtým vatanýn birliðine.
Çok sükür Tanrýya, gördüm, bu saatlerde yine
Yaþýyanlarla beraber bulunan ervahý.
Doludur gönlüm ýþýklarla bu bayram sabahý.
Sosyal Medyada Paylaşın: