Karanlık Aman Vermiyor
aman vermez karanlýklar içindesin
hangi perdeyi aralasan gece
hangi kapýyý çalsan çaresizlik
gel de inancýný kaybetme tanrýya
deli divane olma gel de
nereye baksan o zifir karanlýk
bir meþale gibi yanar yüreðinde
taþtan bir kalabalýk bütün insanlar
gel de yüceliðine inanma kaderin
durup durup aðlama gel de
hani o delicesine sevdiklerin
hani o dostlar, sevgililer nerde
nerde o çocukluk yýllarý, gençlik hayalleri
gel de çekinmeden bak aynalara
boþa giden ömrüne yanma gel de
bir yoksulluk ki baþýnda aðrý gibi
bir yoksulluk ki seninle beraber her yerde
üstelik "viran olasý hanede evladü ayal var"
gel de akþamcýya çýkmasýn adýn
efkarlanýp efkarlanýp içme gel de
güvendiðin daðlara kar yaðdý bütün
þimdi ne avuçta var, ne elde
o gülüþler, kahkahalar senin için deðil
gel de inan güzelliðine bu dünyanýn
bütün nimetlerinden vazgeçme gel de
insanlarý sevdin de ne oldu
yüreðin aþka düþtü, baþýn derde
gel de bu þehirde dur artýk
baþýný alýp kaçma gel de.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Yaşar Oğuzcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.