İşte Ben
Ben alýþýlmamýþ bir insaným biliyorum
Bir karanlýktýr ben de pýrýl pýrýl zamanlar
Maðrur kalbim her yerde asi ve yalnýz
Neyleyim umduðum gibi çýkmadý insanlar.
Herkes bir þey aldý götürdü benden
Daðýttým kaç yýl sevgilerimi cömertcesine
Gözlerim bir vefa arar, arar da bulamaz
Nicedir hasret kulaklarým bir dost sesine
Bilirim, çoðu gün hüzünlüdür bakýþlarým
Ýçimde biri aðlar güldüðüm zaman bile
Gömerken kalbime bütün arzularýmý
Yanarým yaþanmamýþ anýlarýn özlemiyle
Sevdiðim mahzun þarkýlardýr, hüzünlü resimler
Garip akþamlarda yaþadýðýmý anlarým
Çevremde kim varsa konuþur durmadan
Ben hep bir heykel asaletiyle susarým.
Gecenin bir yerinde teselliler biter de
Daðýtýr saçlarýmý onun güzel elleri
Kokusu rengi kalýr ellerinin gecelerde
Doðan gün uzaklardan getirir sevdiðimi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Yaşar Oğuzcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.