BİR ÇIKMAZ SOKAKTA
Ne kadar dönüp dolaþsam, yine de
Hep o çýkmaz sokaktayým çaresiz
Bir umut kýrýntýsý gözlerimde
Yürüyorum durmadan, dalgýn, sessiz
Sokak o sokak, bense ben deðilim
Sanki bin yýllar geçmiþ aradan
Boþlukta bir þeyler arýyor elim
Belki de mahþere dek bulunmayan
Yitirdiðim neydi, aradýðým ne
Çöken ne yüreðime kurþun gibi
Tanrým! ben mi deðiþtim söylesene
Yoksa bende zamanlar mý eskidi
Bir yerlere varmadan, nasýl böyle
Hiç durmadan akýp gidiyor günler
Yaþam diye verdiðin bu mu söyle
O mu sýrtýma sapladýðýn hançer
Bir çýkmaz sokaðýn sonunda, iþte
Suskun ve tek baþýna seninleyim
Fanilikten ölmezliðe geçiþte
Bilmiyorum, söyle bana, ben neyim
Sevdimse; verdiðin yürekle sevdim
Sen açtýn bu ufku karþýmda sonsuz
Yürüdüm bir yolun sonuna geldim
Yýkýk, üzgün ve paramparça onsuz
Ölüm buysa, Tanrým buysa yaþamak
Sil alnýmdan yazdýðýn bu yazgýyý
Ya bir yere çýksýn artýk bu sokak
Ya da öldür içimdeki Tanrýyý!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Yaşar Oğuzcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.