Yedi Zılgıt

Yedi zýlgýt tadýnda duydum acýnýn aðýt yakýþýný.
Gözyaþlarýna gözümü yumdum
Ölüm denilen þey ayrýlýk olsaydý susardým
Ve bir gün
Tekrar dönüþüne, gülüþüne susardým.

Yedi zýlgýt tadýnda duydum ölümü.
Alnýnda hala lirasý
Ve boynunda yüz görümü

Yedi zýlgýt tadýnda sevdim ölümü.
Ekmeði bölmeyi
Azrail’e gülmeyi
Ölmeyi
Ve bir gün tekrar dirilmeyi
Ölüme bile giderken
Göðsüm dik, baþým ilerde
Ardýmdan yedi zýlgýt duymayý sevdim.

Toprak damlarýna yýldýzlar yaðar memleketimin.
Dilek tutasýn diye yýldýzlar kayar
Elazýð’ýn camlarý Harput’a bakar
Sadece kayýsý deðil,
Malatya’dan delikanlý da çýkar
Munzur’la dertleþir gençleri Tunceli’nin
Kýzlarýda aðýt yakar.
Uzun hava Urfa’dan
Türkücü Adýyaman’dan çýkar.

Yedi zýlgýt tadýnda sevdim memleketi.
Yollara düþmeyi
Karlý daðlardan geçmeyi
Çeþmeden su içmeyi
Kaybolmuþ bir izin peþine düþmeyi
Odun taþýyan analarla selamlaþmayý
Çocuklarla gülüþmeyi sevdim.
Beni memlekete gömün
Doðarken memlekete gömülmeyi sevdim.

Sosyal Medyada Paylaşın: