Gönül tezgâhýnda bir aþk dokudum
Ayaklar altýnda ezen ezene...
Arif meclisinde edep okudum
Ben boyun eðdikçe üzen üzene...
Sevda saldý beni hadsiz eleme
Arlandým, demedim ele âleme
Sýrrýmý söyledim bir tek kaleme
Anlatmýþ dostuna; yazan yazana...
Suskunsun dediler; dedim hayâdan
Bîzârsýn dediler; dedim riyâdan
Bir murâd alayým dedim dünyadan
Hayaller kurmuþtum; bozan bozana...
Nefsime yüklendim, nefsi payladým
Edebi ruhuma hayrân eyledim
Namerdin köyünde doðru söyledim
Sürüldüm Fizan’a; kýzan kýzana...
Küsülmüþ Kitab’a kesilmiþ þükür
Zenginler baþtacý, ezilmiþ fakir
Bir cümle içinde bin abes fikir
Cehalet güzergâh; gezen gezene...
Ne olmuþ güllerle bezenmiþ baða?
Çýrpýndýkca battým kurulan aða
Ya çað bana uzak, ya da ben çaða
Benzemiyor artýk düzen düzene...
Mecit Aktürk
Berlin 05.06.2012