Þe
Elde Kalanlar
Elde Kalanlar
“Uyan” diyor gaip den bir ses uyuma, uyan!
Bir yaný yaþamaksa ölüm deðil mi bir yan?
Bak gelenler çýrçýplak, giden anadan üryan.
-Her birisi bin eyvah, bin bir aman býraktý,
-Aðlamýyorum çocuk, gözümü duman yaktý.
Konuþturmaz be çocuk, sus pus eder bu son mey
Ne “vah gençlik” dedirtir, ne “hey gidi günler hey”.
Gör ki; arkama baksam, hayat dedikleri þey,
-Yýldýzlarý çalýnmýþ bir asuman býraktý.
-Ocaðým külleniyor, gözümü duman yaktý.
Bak perdeler iniyor, akþam olmuþ. Oy havar.
Takvim hazana kopmuþ, saat vuslata beþ var,
Bulutlar gam yüklenmiþ, ufuklar duvar duvar,
-Sol yanýma hicrandan bin argüman býraktý.
-Ateþi deþme çocuk, gözümü duman yaktý.
Kader gazel ol dedi dalýmdan aralandým,
Gazele besteledi, tellere sýralandým,
“Miþ” li geçmiþ halime dil vurdu yaralandým.
-Kanayan hatýrama derdi derman býraktý,
-Aðlamýyorum çocuk, gözümü duman yaktý.
Ne gözde fer býraktý ne derman dizimizde,
Üç beþ kýrýk hatýra kanayan izimizde,
Yakamozlar oynaþan mavi denizimizde,
-Gemiler uðramayan köhne liman býraktý,
-Çocuk aðlamýyorum, gözümü duman yaktý.
Ýþte böyle dað yatar dert denince siðilde,
Son bir þey daha diyem çocuk biraz eðil de,
Düðün, dernek, toy kurup gülmek için deðil de,
-Belki piþmanlýk için az bir zaman býraktý,
-Aðlamýyorum çocuk, gözümü duman yaktý.
Þefik Tiryaki
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.