Vefalı Gölgem

Aydýnlýk zamanlarda, siyah hayaller kurardým.
Hiçbirþeyi gizleyememiþtim kendimden,
Kaybedilmiþ korkular,kýrýlmýþ umutlar ve paramparça aþklar
Ýçimde uzakta deðil, onunla taþýyordum ruhumu.
Aslýnda o biraz sen, biraz biz biraz da kendisiydi hayatýn
Sadece onunla baþlayabileceðim bir sona hazýrlanýyordum
Arkama bakmadan rüzgar olmayý deli gibi esmeyi düþlüyordum.
Issýz gecelerime, gökyüzüne ve martýlara Selam verip

Yanlýzlýðýmý gecelere terk edebileceðim günü bekliyordum
Geride Sadece Bir mesaj býrakarak
Rüzgarýn dans ettirdiði defter sayfalarýnda
Ýþte gün serinledi bende gölgemle baþ baþa kaldým
Unutma lütfen Bu Ceylan ...
Seni þiirleriyle gölgeler yazlarý devire devire
Yüzümü uçura uçura yürürüm ardýma bakmadan
Zaman’ý gezdire gezdire vururum bir gölge gibi kendime
Ýçimdeki son, sonumdaki ben, benliðimdeki vefalý gölgem

Ceylan Þentürk

Sosyal Medyada Paylaşın: