Yýkýk tapýnaklara döner kimi kez içim Eski, saðýr bir sýzýyla balkýyan, inceden; Iþýdý mý ala bir tan Ben ozaným Kaç seviden kurþun yesem Göveririm kendi külümden, yeniden.
Sofrada ekmek ve su, göðüste o gül duygu Yýðýnlarýn mutluluðu kavgasýnda hep yerim. Tanrýlar karþýsýnda, doða doðrultusunda Ben ozaným Devrim ateþlerini sonsuz yakacak odun Toprakta kemiklerim.
Al bahar, yeþil yaprak Titrerim ak yellerle dorukta kavak kavak. Ben ozaným Açlýðýn kan çizgisinde, ve taþ dilsizliðinde Deðiþip olurum hemen Suskunluðum o sarý öfkesiyle Kýnýnda bekleyen soðuk bir býçak.
Kýsa çöpün uzun çöple kavgasý Süre gelmiþ çaðlar boyu Ama þimdi son evrede, dönemeçte, yargýda. Ben ozaným Sizin yalnýz kolunuz, bacaðýnýz Oysa benim Hep yüreðim sargýda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tahsin Saraç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.