Hüsn ü aşk' tan (1)

Ey hame eser senin deðildir
Ey þeb bu seher senin deðildir

Envar-ý füyuz-ý Mürþid-i Rum
Afaka Fürugum etti malum

Kýldý beni týfl-ý mýsra’ asa
Doðdum doðalý suhanle ber pa

Ben týfl idim eylemezdim ülfet
Bulmuþtu sözüm temam þöhret

Bi-minnet ü üstad-ý talim
Ser-name-i tab’ým etti tanzim

Allah Allah zihi inayet
Na- baliga hikmet-i belagat

Feyz erdi cenab-ý Mevlevi’den
Aldým nice ders Mesnevi’den

Güya ki o bahr-ý bi gerane
Olmuþ hum-ý rengden niþane

Dil hemçü þegaal o bahre düþtü
Hem-cinslerim baþýma üþtü

Tavus-ý behiþte eyledim naz
Amma ki yok iktidar- ý pervaz

Boþ boþuna ney veþ ettim efgan
Ben söyledim oldu þem’ giryan

Olmuþtu bu sine dik-i hikmet
Ni’met leb-i gayre oldu kýsmet

Sinemde ne aþk var ne tabiþ
Ebna- yý zemana bir nümayiþ

Müjdemden alýndý aþinalar
Gitti hepisi deyip dualar

Ben kaldým o söz lebimde kaldý
Keþt-i murat lenger aldý

Canýmda ne suziþ-i taleb var
Gönlümde ne neþe-i tarab var

Bu resme kalýr gidersem eyvah
Tevfikýna mazhar ede Allah
Sosyal Medyada Paylaşın: