kalbim kendi kendini yerden yere vuruyor
kahpe mayýs bitiyor,aralýk baþlýyor dýþarý da
yüreðim aðustos ortasý durmadan çýðlýk atýyor
peki neden? Dolu yaðýyor yazýn ortasýnda
kaçmaya çalýþtýkça kendimi yanýnda buluyorum
mezarýnýn baþýndayým kanlý gözyaþlarýmla çaresizim
neden? düþen her gözyaþýmda seni hissediyorum
artýk sýrrým kalmadý anlayana kendimi ele verdim
uykusuzluðumun ikinci senesi yüksek ölüm korkusuyla
beynimi yýkamak istiyorum kara topraðýna sürerek
Nazým Hikmet birazdan tekrar doðacak uykusuzluðum da
düþüncelerine söven, sahte imamlara inat dirilecek
kimsesizim tek arkadaþým sen sandýðým yýldýzým
Filistin caddelerine varamayacaðým çok yorgunum
yazýklar olsun bana ýhlamur aðacýnda asýlmalýyým
adýma layýk olamadým,aþk elinden kurtulamýyorum
aldýðým nefese bile inanamýyorum senden sonra
son bakýþýndý canýmý yakan,beni ölmeden ölenler anlar
inanmýyorum, inanamýyorum sensiz nefes aldýðýma
sana kavuþturmaz, inanmam kýldýðým namazlar
sensin kýrmýzý gül, aðzýndan öptüðüm usulca
canýmýn yandýðýný saklýyordum hissedersin diye
tutamayacaðým sözler versem de son nefesinde
yapamýyorum sensiz, artýk al yanýna bul bir çare
ter kokunu özledim yaðmur sonrasý aþk kokunu
gittiðin günden bu zamana, bir yudum mutluluðu
tatmadým senden sonra,unuttum insan olduðumu
yalvarýrým sende yalvar Tanrý’ya alsýn senin yanýna
býktým usandým inan tükenmez sandýðým kalemlerim
birden tükenip seni hatýrlatmasýndan, baðrýma bastýðým
kara taþýn boþ yere, yerinden oynamasýndan, delirdim
benden sonra aðlamayacaksýn söz ver dediðini hatýrlarým
kimse sana benzemiyor ,sensiz olmuyor ýhlamur çiçeðim
seni unutmak istemediðim inan yalandý zapta geçse de
aklýmdan çýkmalýsýn nefes alamýyorum boðuluyorum
ben þimdi neden? aþk istasyon unundayým nefes nefese!
sormayýn sakýn sormayýn küstahça ben bile bilmiyorum...