Biliyor musun Cano
Ben bu þiiri yazmadan önce
Gidip hiçbir þaire danýþmadým.
Bana failatün diyecekler ve
Satýrlarýmdaki o duru acýyý yok edecekler diye.
Oysa adýný andýðým her yerde
Siyah bir gecelik gibi
Kaygan kederini giymeliyim üzerime.
Benim bir kaleme de ihtiyacým yok Cano
Nasýlsa gece bütün kara yazýlarý örtüyor eskimiþ danteliyle.
Ellerimi bir aðaca sürmeyeli
Enime kesildiðimde görülecek halkalarým kadar zaman oldu
Bir de.
Say ki kirpiklerimdir müellifi bu þiirin.
Say ki dev bir dut aðacýnýn dibinde
Yapýþkan ellerimizi kenetlemiþken birbirine
Gökyüzünden öylesine sözcükler damladý beyaz elbisene.
Bu þiirde fesleðen yok,
Gül yok, sardunya yok.
Sarý yapraklar, þafak, ikindi kýzýllýðý
Duvak ve kefen
Ayaklarý nazikçe kýrýlmýþ park oturaklarý
Ayrýlan yahut kavuþan yok.
Say ki, posta kutuna bir zarf terkedilmiþ
Müþfik bir anne gibi almýþsýn onu avuçlarýna.
Belki bir tebessüm de belirir kýrýk dudaklarýnda
Seni kimsenin görmediði bir renge bürünür gözlerin.
Öyle yapma!
Yüzünü ellerinle kapatma.
Hayat dar aralýklardan sýzarak baþlasa da,
Geniþ coðrafyalara yayýlmadan yaþanmýyor
Ýnan bana.
Sonra ellerin
Topraðýn üzerinde yürüyen çam köklerine benziyor.
Beni korkutuyorsun.
Bilmeni istediðim bir þey daha var
Kamer bile ikiye bölüneceði kýyamet vaadine
Sonsuz ama tedirgin bir tevekkülle yaslanýp
Görünmediði halde rahman olana baktýðý halde
Ben karahindibalar gibi umarsýz uçuþmaktan
Savrulup, kýrýlýp yaban çiftliklerin dikenli çitlerine takýlmaktan
Çok yoruldum.
Dudaklarýný ayýrmaný ve beni bir baðýþlanma muþtusuyla
Diline dolamaný diliyorum.
Göçebe kasavetlerden
Yerleþik acýlara geçmeyi böylece.
Hani bir þehir vardý
Kum cehenneminin ortasýnda
Ýki elçinin varýp da döndüremediði
Islah olmaz bir kavmi yok muydu o þehrin.
Hani Tanrý usanmayýp
Bir elçi daha göndermiþti üzerlerine
Ve onlar “siz yalan söylüyorsunuz” demiþlerdi ya…
Cano, ben korkuyorum
Ýçimdeki kalabalýk ve ihtiyar þehrin
Geceleri ayyuka çýkan edepsizliðinden.
Bir gün acýklý bir azap saracak burçlarýmý
Ve ihtiyar þehrimin kambur cinleri beni suçlayacaklar
“Herhalde biz senin yüzünden
Uðursuzluða uðradýk” diye.
Bu kötü bir þey Cano.
Annemizin bizi ýsýrarak uyandýrmasý kadar
Korkunç bir þey.
And olsun ki, ben onlarý çok uyardým.
Öyle yapma!
Silkme þu omuzlarýný
Kýldan ince bir ipin üzerinde yürüyoruz
Bilmiyor musun?
Keþke bu þiiri yazmadan önce
Kendini acý biber kabýna asmýþ bir þaire danýþsaydým.
Belki severdin ustaca yontulmuþ kederlerini
Sana anlatacaðým aðlak bir öyküden sonra.
-Þairler ölüdürler biliyor musun?
Topluca katletti onlarý anlaþýlmazlýk.
Giyotin gibi indi üzerlerine
Tabelalarýnda iþaret parmaðý çizili karmaþýk yollar.
Düðüm Cano.
Kuyruðunu yutmuþ ve acýyla burulmuþ bir yýlan gibi
Düðümlü yollar.
Ölüm en acý eþikse eðer
Onlara danýþmadan yazdýðým bütün buhran þiirlerinden
Tam þu an utanmalýyým.
Fakat ben ne yapýyorum biliyor musun?
Gece gece seni yazýyorum.
Þerrinde hayýr bulunan sabahlara ramak kala.
Keþke baþka bir yolu olsaydý ne olur gitme diyebilmenin
Pimi çekilmiþ dizeler arasýnda dolaþmaktan gayri.
Bir de neye üzülüyorum biliyor musun?
Sana bir kere,
Ýçinde “lakin” geçen
Umut yüklü bir þiir yazamadým.
Öyle yapma!
Cano.
Aðlama…
Aynur ENGÝNDENÝZ