Ayraç
bir karanfil’e ve bir his’e...
beni sevmediðini hissettiðimde dünya henüz çocuktu;
balýklar yeni yeþeriyordu göðe,
ýslak kurabiyeler almýþtýn gittiðin köyden
daðýn caný sýkýlýnca biri ölürdü.
hatýrlatýrým "kurþun sýksan geçmez geceden!"
yeþilin özel bir koleksiyonunu tutan parkam,
kaprisli yaðmurlara benzerdi sokaða indiðimde;
pejmürde aðýtlar duyulurdu avcumda-n
bir dua iþlerdim oyama isa ederdi tövbe
gel gece, yine gel gece!
rembetiko çalýnýr, söylenir marþlar
kaçtýðýn binalar seni tekrar yaralar,
fýrtýnada kayýðýný unutmuþsundur rüyanda
sahte bir masal çocuklar ölürken baþlar!
beni gömdüðünüz yere yine git:
kediler olsun harçlýðýn, babandan yürüttüðün!
elleri cebine koy, n’olur üþütme sakýn
ben bir fincan içinde fal bakýyorum,
fal bana bakýyor, bu durumda elbet ben Allah’a inanýyorum!
seç bakalým hangi gün senin;
çarþaflarda kýzýl þafak, bekâreti bir masum gelinciðin
aðaçlarý kýrmaya da gidelim,
biz hep kýrýldýðýmýz yerlere gidelim.
bir saat söyleyelim evdekilere
öldük diye haber salalým bir daha geri dönmeyelim!
beni sevmediðini hissettiðimde dünya henüz çocuktu!
uzat ellerini lütfen, uzat (ve kapat gözlerimi)
bir karanfili kokladýðýný görmeyeyim!
Payanda