//Ey ilk dokunuþ! nerede saplarý koparýlmýþ günlerin en hüzzam -þiiri?//
//Ey ilk sokuluþ! geber parçalanmýþ mâverânýn üryan çöllerinde bir gece//
//Ey tanýmsýz sonsuzluk!//
//Ey isyan! savur salyalý bir hayvan gibi duyduðum dehþetini!//
Ey köþeler
sonsuz kat sakinleri!
rengini almamýþ anlam alacasý
baþaðýmsý buðday sevgi dolu
doðulan güzellik ýlgýt ýlgýt akan
kuðularýn süzüldüðü
gece yarýsý
özsu gibi mâi gök
-mâverâ- ateþin kokusu
kendi ruhu gerilir
göðün üstünde
varoþlara çýkartýlan
düþsel kareler yerleþmiþ
keskin kuþun kanadýna
uzun kinli ruhlar sesin aðýrlýðý
iç varlýðýn dýþarý;
kendi açýðýna sürüklendiði
çok þeyin baþlangýcý
kendi varlýðýna koyulan
sessiz saðanak
üstünden çekirge bulutlarý geçmiþ
yaðmalanmýþ bozkýrlar
çýban baþý tomurcuða durmuþ
duydum susuþunu
susuþun kan gibi çaðýrdýðýný
çok þey baþlangýç
çok þey dokunulmaksa
kendi çeperini döven bir topuz
bir topuz tanýmsýzýn örtük adýysa
gemsiz süvariler gün doðuþu uçuþu kývýlcýmlýyor
göðün üstünde korkuyla dolanýyor ruh
-insan dudaklarda kanýyor-
sokul insanlýðýn simsiyah þiiri
insan yeter
zulümdür doðasý bütün putlarýn.