Kediye yem oldum
Kediye yem oldum
Dost nedir bilmeyen ey küçük insan!
Senden büyük Allah var, böbürlenme!
Gel vaz geç bu huydan, bana kalýrsan,
Doðrudur bu sözüm bana gücenme!
Zehr saçan dilin var, arý’ mýsýn sen?
Her sözün bir zehir, utanmaz ‘mýn sen?
Sen kimsin bir türlü, durmaz hiç çenen,
Dost olan öz söyler sakýn gücenme!
Ben benim deme sen yeter kimseye,
Ne hakkýn var senin, beni üzmeye,
Dost desen çaðýrsan gelmem yemeye,
Ne gelir ne de yerim sonra üzülme!
Utanmaz allanmaz bakmaz yaþýna,
Her lafta ben, ben der geçmiþ karþýma,
Dert etmem kalsam da ben tek baþýma,
Dost bulmak zor iþtir bana gücenme!
Ben çoktan tanýdým öðrendim seni,
Ben kimim dersem, sen bilmezsin beni,
Kim sevmiþ hastayken, dalga geçmeni,
Dert denen sana da, gelir sevinme!
Hep kader baðladý, elim kolumu,
Bir büyük dað idim, verdim boynumu,
Kaybettim bir zaman, ben’ de yolumu,
Kediye yem oldum gel de düþünme!
A.Yüksel Þanlý er
02 Haziran 2012
Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.