hakkını helal ett

Hakkýný Helal Et!

Üç kelimeye sýðdýrdýn tüm yaþanmýþlýðý ve çekip gittim, yaþ býraktým gözlerim(n)de… Sen yanýmdayken hiç düþünmezdim de bunlarý, gidince oyun bitti. Alkýþlar yükseldi sahneye doðru o kadar. Þimdi sýra inmeye geldi, gerçeklerle yüzleþmeye. Ben hep orda kalýrým sanmýþtým halbuki, ne çocukmuþum… Iþýklar kapandý, salon boþaldý, çekti gittim Al sana hazin bir aþk öyküsü, yýðýldým olduðum yere. Hiç bu kadar çaresiz kalmamýþtým.
Aðlamayacaktým. Söz vermiþtim kendime. Bir kez daha sermeyecektim gururumu yerlere. Zaten böyle olacaðýný biliyordum. Hazýrlamýþtým kendimi bu sona ama seni görünce…
Hepsi silindi aklýmdan, bir þey düðümlendi boðazýmda; inan nefes alamadým. Aralayamadým bile dudaklarýmý, sanki açsam içimdeki çýðlýklar duyulacaktý, feryadý çýnlayacaktý kalbimin o ýssýz cadde de. … Sessizlik çýnlýyordu kulaklarýmda. Bir zamanlar en yakýný olan bu insana o kadar soðuktu ki, içi acýdý. sarýlýp eskisi gibi kendimi unutmayý istedim. Öylece kalýp seni hissetmeyi…
Ne zormuþ meðer… Sen öyle yanýmda otururken, yabancýymýþ gibi davranmak, dokunamamak ellerine, sarýlamamak …
Çaresizce oturdum, iki kelime dökülsün istedim dudaklarýndan. “býrakma beni” demek bu kadar mý zordu senin için? Sen hiç konuþmadýn. Sadece dinledin beni. Ýki seçenek sunmuþtum sana. Ya sev beni, deli gibi sev, benim istediðim gibi sev; ya da topla bende neyin varsa kalk git…
Sustun uzun bir süre…
Sen neyi düþünüyordun bilmem ama, ben daha o dakikada piþman olmuþtum. Nasýl döküldü dudaklarýmdan bu kelimeler? Nasýl diyebildim sana kalk git diye? Sensiz ne yapacaktým ki? Neye güvendim de söyleyebildim bunlarý? Ýçimde feryatlar koparýyordu kalbim: ne olur, ne olur býrakýp gitme! Eskiyi hatýrla sevdiðim, býrakýp gitme diye. Ama söyleyemedim bile, sus dedim kalbime sus kendi karar versin…
Ve sonunda doðruldun olduðun yerde, yüzüme baktýn. Sanki son bakýþtý bu, yüreðime kazýndý. Bir “hakkýný helal et” ile baþlayayým dedin konuþmaya. Zoruma gitti duymak senden bunlarý, dinleyemedim. Özür dilerim sevdiðim dayanamadým arkamý dönüp gittim. Nasýl gittim bir ben bilirim. Daha fazla tutamadým kendimi, öyle akýyordu ki gözlerimden yaþlar, öyle yakýyordu ki… Arkama bakmadan gittim. O küçücük caddeden ayrýlýncaya kadar bir þerit gibi geldi geçti tüm yaþadýklarýmýz gözümün önünden, yakarak içimi biraz daha… Biraz daha acýtarak üstüne basa basa. Artýk sen yoktun sevdiðim, ben yoktum…
Geriye kalan aðýr yaralý kalbim þimdilerde, tedavisi zor ama mümkün kendimi sensizliðimle iyileþtireceðim…
hakkýný helal et...
Sosyal Medyada Paylaşın: