kader insanýn elinde
ben mutluyum erken anladým,
yalancý insanlara kanmayýp
hayatýmdan ayýkladým ya,
þu anda þimdi
cudi daðýnýn zirvesin de bulmalýyým,
nuh’un gemisini
þehit kanlarýna basmadan ruhumla.
insan hiç bir zaman
ýzdýrabý seçmemeli,
elinden gelenin
fazlasýný da yapmamalý.
kendini deðil
bir sabah acýyý bertaraf etmeli,
horozu çekik gururunu
an olsun belinden çýkartmamalý.
ölüm aklýndan çýkýyorsa þairin
aþk ehliyeti elinden alýnmalý,
þair canýný vereceði
biricik sevdiðini içinde yaþatmalý
yaþamak istemiyorsa sevgili
ona yazdýðý tüm þiirlerini yakmalý.
ruhu, kiraz kanýna bulanmýþ
dibi görünmeyen su olmalý.
gençliðine güvenmeli
aðzý iyi laf yapmalý,
yalandan ölmeyen
kaliteli avukatlar kýskanmalý.
ben yalan konuþamýyorum
daha nefesimi bulamadým,
sabah namazý sonunda
sevdiðim bu alnýma
yaz rabbim demedim.
yalýn ayak karanlýk sokaklarda
hiç dolaþmadým,
bilmiyorum
acaba bileklerimi kesmeyi
ne zaman düþüneceðim?
bilmiyorum
geceler boyu ne zaman aþk kusacaðým,
biliyor musunuz?
hiç inanýyormuþ gibi yapmadým
inandým.
hiç kimseden dayak yemedim!
sonunda þiirlerimden dayak yiyerek öleceðim...
benden önce ölümü tatmýþ
ülkenin derdinden
bir aðustos gecesi
akciðer kanserinden ölen
ýhlamur çiçeðim vardý
Ahmet kaya dinlerdi
sonuna kadar sesini açardý
ben kulaklýkla dinlerdim ozan arifi
yýllar boyunca bir kez olsun
hiç kavga etmedik
hep el elle gözlerimizle seviþtik
inanýn çok özledim beyaz ellerini
sisli geceler delirirdik
bir kilo þarapla memleketi kurtarýrdýk
satanlara söverdik
ama
inanýn
inanýn
hiç kavga etmezdik
sabah kahvaltýlarýný birlikte hazýrlardýk
kýrmýzý
beyaz çiçeklere su verirken
Türkiye’m türküsünü söylerdik
inanýn çok özledim nefesini.
geceleri
annem aðladýðýmý görecek diye
çok korkuyorum.
aklým baþýmda deðildi
bir zamanlar
ilk kez dumanýn içindeydim
sýcak bir fahiþe söylemiþti
kulaðýma usulca
biri çözerse bir gecede seni
bin gecede çözülemeyen
felsefi þiirleri de
kolayca çözecek,bir gecede
söylerken tahrik etmiþti
nefes nefese söylemiþti
yalaným yok elleri duvardaydý
çýðlýk çýðlýðaydý …
rahatým ezin intihar etti dün gece
dört kutu yalanla
bir çok erkeðin
hayali kokuyordu cesedinde
elleri yumuk yumuktu
belki
doðmamýþ kýzýný hayal ederek
ölmüþtü
Cuma namazýna müteakip
hayalindeki zengin erkekler defnetti…
artýk þiirlerim meydanlara korkusuzca...
Milletin sezeryanla
aklýný aldýrmaya çalýþanlara,
benim kanýmla
sevgilisiyle helikopter de seviþerek
kadeh tokuþturanlara
Buda ve peþte’ye
aþk kokan Tuna ya
altýncý Viyana ya,
sidik kokan Paris’e
kilit taþlý Þýrnak yollarýna
sýrtlanlar ovasý Afganistan’a
kalbi yerinden çýksa’da
son sözü Türkiye’m olan
yiðitlere
gece üç mezarlýðýna,
itirafýmdýr
ben artýk bir kez tattýðým
aþklarýn þahý, ýhlamur çiçeðimi
unutmam
unutamam
unutmaya çalýþamam
itirafýmdýr sayýn baþkaným
zapta geçilsin.