bazýlarýnýn ufkunda dað yoktur
kýsýr döngülerin içinde çember misali
gölgelerden uzak duvarlar vardýr
güneþin yedi rengini bilmeyen
sýcaklýðýný damarlarýnda hissetmeyen
söyler misin neyi görecek
böyledir bu hayat arkadaþ
nicelerine
hayaldir rakamlardan sonraki sýfýrlar
özlem esintilerine baðrýný nafile açar
yaylasýnda bir domuzu eksik olanlar iyi bilirler ki
ruhu okþayan asýl mutluluk
meltem misali samimiyettir
kayýp ülkenin direði yegane sevgidir.
aklýný kullanmayan
bakar durur yükseklerdeki dallara
iþte o an bir özenti baþlar
minik kanatlara düþen yeþil yapraklarýn tozlarýna
kim düþünür gülümsemeye sebeplerimizdeki
baþkalarýnýn kaybolmuþ hayallerini
gonca güle neþe veren rüzgar
baharýnda kuruyana son nefes deðil mi
ah ki ne ah be ey empati
erdemin yaðmurlarýnda ýslanan
anlamaya çalýþýr elbet giz perdesini
bir garip insanoðlu kafa yormak çile
bakalým nereye kadar döner bencilliðin çarklarý
anla artýk tek baþýna bir hiçsin
üzülmeye gerek yok boþ ver gitsin
31.05.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.