İhtiyarlar

Ýhtiyar ansýzýn içinden coþtu,
Galiba o akþam biraz sarhoþtu,

Dönüp karýsýna dedi gizlice
Beni seviyorsan gönülden eðer
Sözümü kýrmazsýn iþte bu sefer
Gel, yalnýz býrakma beni bu gece

Ýçimde var yeni bir heyecaným,
O kadar coþkun ki bu akþam kaným

Karýsý sözünü kesip dedi ki:
’Yetiþir, anladým nedir maksadýn...
Galiba sen hala uslanmadýn?
Neyse, bu seferlik razýyým; peki!’

Sofrada toplandý bütün aile.
Ýkisi umulmaz bir sevinç ile

Çok yemek yediler, çok gülüþtüler.
Bu çapkýn erkeðin yaþý doksandý.
Kadýnýn on sene daha noksandý.
Yemekten kalkýnca yorgun düþtüler.

Horozlar, o sabah güneþ doðarken
Bir çýlgýn kahkaha kopardý birden.

Geldi bir alaycý yüz güneþe de.
Uyandý hayretle iki ihtiyar;
Çünkü ikisi de sabaha kadar
Horlayýp durmuþtu birer köþede!..
Sosyal Medyada Paylaşın: