Annemle Hasbihal

Anne, zannetme ki günler geçti de deðiþti evvelki
huyum gitgide
Bir hýrçýn çocuðum, deðiþmez huyum
Seneler geçse de ben yine buyum
Senden umuyorum teselli yine
Bugün þefkatine, muhabbetine zanneder misin ki yok
ihtiyacým?
Belki eskisinden daha muhtacým
Dünyanýn tükenmez kederlerinden kalbim kýrýlsa da
böyle derinden
Hayatým büsbütün ye’se kapýlmaz
Teselli bulurum içimde biraz, o derin sevgini
hatýrlarým da
Her gece hýçkýran dudaklarýmda hasretle anýlan senin
adýn var
Anne, hayatýmda bir tek kadýn var.
Beni aldatmadý, sevdi daima
Gittikçe ruhumu saran bu humma baþka sevgilerden
yadigar anne!
Sevmeyen sevenden bahtiyar anne!
Sorma ki baþýmdan çok þey geçti mi?
Ah... eðer anlatsam sergüzeþtimi, nasýl terkedildim
Nasýl atýldým
Anne aldatýldým, aldatýldým
Belki her zamankinden fazla severken, bir lahza
bahtiyar olayým derken
Bilmezsin kaç gece böyle aðladým
Þimdi tecrübem var artýk anladým
Aþk, o bir masal, yalanmýþ meðer
Seven bir kalp için sýðýnýlacak yer
Yalnýz o kucakmýþ, yalnýz o dizmiþ
Ýnsanlar ne kadar merhametsizmiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: