..Emanet..
Þehir leþ kargalarýna emanet..
Beþ para etmez dualara gebe kalmýþ avuç içlerim.,
Her yer kan kýrmýzý....
ve susturucu takýlmýþ gözlerime aðlamalarýmý kimse duymuyor.,
Þimdi kopuyor benim küçük kýyametim, herkes kaçýyor benim avluma
soruyorum niye getirmediniz sevinçlerinizi kimden sakladýnýz beni..
Ses yok.......
Vebali çok büyük sancýlar biriktiriyorum cebimde
Her gece kustuðum karanlýktan ben sorumluyum.!
Kimse üzerine alýnmasýn diye ben üstlendim gece nöbetlerini..
Ve baðdaþ kurup oturduðum köþe baþlarý,
Elimle beslediðim tahta kurdu kadar muhtacým aslýnda kendime..
Ama yapamýyorum yeniliyorum gölgeme
Sýrtýma vurulan yükün altýnda eziliyorum..
Aklýma çocukluðum geldi sallandýðým salýncak yerinde duruyormuydu hâlâ?
Zilini basýp kaçtýðým evin ýþýklarý yanýyormu.?
Biliyorum herþey gibi onlarýda zehirledi takvimler...
onlarýnda ruhu tozlu raflarda cebelleþiyor..
Artýk ucuz gece masallarýnda yerim yok benim...
Kurduðum oyuncak arabamýn tekerlek izinde de yol alamam..
Sadece bekliyorum nezaman sahiplenir beni hayat..!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.