Yankın

Yankýn



oturduðum masalar kayýyordu
oturduðum dolaplar
evler
oturduðum kadýnlar


zemheri akþamlardan kaçýþan katiller
yeþile gizlenmiþ nehir öksürüðüyle
camlarý kesilmiþ ellerden geliyorlardý


kýrýk bir keman yayý gibi sabah yýrttý kuþlarý
ucu keskindi- hayat gibi
zaman gibi tükürdüm babamýn yüzüne
babaannem zamanýnýn geldiðini söylemiþti


mimoza kapýlý bahçelerin papatya kilitlerine
sokulmuþ boþ suratlarýyla
ay yapýþmýþ saçlarýna yanýma yanaþtý kadýn
yanýma yamaçtý bir uçurumun çiçeðinde
adýný sormama gerek yoktu bu yüzden- her kadýnýn adý tirioni


güvertesini bozmuþ gemi çocuklar vardý
aðzýnda balýk adamlar giriyorlardý kanýna
bir harf hatasý yapsam- olan kadýna olacaktý
olmadý, onu kurtardým
nada’ya yaptýðým gibi


bir hastalýðým vardý, belirtileri
yazmak
konuþurken ses çýkarmamak
ele el açarken ayna boyamak
eskimiþ tadý dünya’ya benzeyen tanrý rujuyla


oturduðum masalar kayýyordu
oturduðum dolaplar
evler
oturduðum kadýnlar


sehpaya hüzünlenmiþ bir mektup býraktý
gaz lambasý süslü eteði çok þýk duruyordu
bilincimi eline verdim katýldým aþka
kumaþýnda gri bir sokak lambasý cürümü
ayaklarýnda kibrit kutusunda ölmüþ bir kelebeðin
yarýsý yenmiþ korkularý
hafif bir kývýlcýmla


masa yanmaya baþladý tutuþtuk
sonra dolap
sonra ev
en son kadýn


hiç hareket etmeden yanýyorduk
azraille iþimiz olmaz
gözlerimizle gülerek yanýyorduk
seviþirken
hattâ biz çok üþüyorduk o sýra


sadece býraktýðýmýz mektup öldü
yarýnki gazetede gördük bunu- kadýnýn fotoðrafý
hâlâ mektubun içinde duruyordu





Payanda

Sosyal Medyada Paylaşın: