Kaybetme korkusudur çoðu zaman insaný saran, Sevdiði yanýndayken bile ürperir insan. Bilemez ki yaþadýðý aný elinde tutmayý, Korkmak yerine bilemez ona sýký sýký sarýlmayý
Kimileri böyle korkarak bitirir büyük aþkýný, Kimileri susarak..;Sevdiðini iterek bitirir. Kimse cesaret edipte konuþamaz bir kere, Söyleyemez kalbinden geçenleri asýl sahibine...
Kanatlarýný açýp niye niye sarmaz ki sevdiðini? Onu sýmsýký tutmak varken yalnýz býrakmak niye?! Hemizin hayatý kafesin içinde ki kuþ misali, Kapý açýk olsada bilmiyoruz uçup gitmeyi!..
MELEKARSLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Merve Akgörmüş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.