Aþkýn rengiydi kýrmýzý... Korktuðumuz,bir o kadar da istediðimiz aþkýn. Hiçbir þekle giremeyen,kibirli aþkýn. Biz onu isteyemezdik,sahip olamazdýk asla, Aþktý bizi isteyen
Sadakatin rengiydi mavi... Semaya çevirdiðimizde yüzümüzü, Ýzlerdi hep bizi. Aþka inat kimseyi terk etmezdi, Biz onu istemesek bile isterdi bizi.
Yalnýzlýðýn rengiydi siyah... Yirmi dört saatin on ikisini kaplardý. Ne kadar kalabalýk olsa da dünya, Yarýmýz karanlýktaydý.
Ve mutluluðun rengiydi gök kuþaðý... Tüm renkleri taþýyan ama hiçbiri olmayan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Merve Akgörmüş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.