Çukurova Karpuzu
Sýra sýra kamyon katarlarý her daim,
Ve bozulur gecenin sessizligi.
Saat sabahýn üçü,
Terkisinde yarý uykulu aç bedenler.
Tüm þehri uykuda çukurovanýn,
Baldýrý çýplak fahiþe bedenleri hariç.
Caddelerde tatlý bir kargaþa,
Ýþ-emek- ekmek kavgasýnda herkes.
Ýþçiler atlý karýnca terkisinde mutlu,
Dümende para agalarý yol alýr umutlu.
Bir sabahçý fýrýnýnda emek yanar,
Ortalýk ekmek kokar buram buram.
Çurovada ise,
Yürek yanar açlýktan sefillikten.
Son duraga gelmeden kahvaltý,
Ekmek arasý peynir domates hak ediþ.
Ve gün dogmadan baþlar,
Emekçinin karpuzla it dalaþý.
Koyu yeþil kabuklu kýpkýrmýzý karpuzlar,
Ne yenir nede toplanýr susuz yaz sýcagýnda.
Kimi sarý sýcakta atar toplar kümeler,
Kimi kan revanla boguþur kamyonlara yükler.
Güç derman biter beden sýzlar,
Akþamý geç olur iþi bitmez çukurovanýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.