Su ýlýk burada. Yine göç kendiliðindendi, Yine gözlerim açýk. Bu gizli alanda ne görürüm, böylesine mavi ve saf, tek baþýna? Ah! Bir oluk geceden acuna yönelmiþ, Bir aðaç, yeþil çýðlýðýný aya vuran yapraklarýyla. Ben, buhar resitalini ya da buzulun çaðrýsýný düþlerim. Göz gözü görmesin, irisler donsun ya da! Ses boðulsun, Boyum bu boy kalsýn! Yüreðim bu çifte olurlukta, Ilýðýn en karþýtý, deli düþmaný, Kutup tanýnýn kendisi olmaya ant içerek, Dilerse kardan, buzdan bir igloo olsun, dilerse eritsin bu vücudu kendi iç þafaðýnda, yunsun gök taþýnda!
Su, þimdi aydýnlýk ve hafiftir, Yüzeyi çok karanlýkla solmuþ olsa da.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilgün Marmara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.