cok yalnizim, mutsuzum gorundugum gibi degilim aslinda karanliklarda kaybolmusum bir isik ariyorum, bir umut ariyorum uzun zamandir aradikca batiyorum karanlik kuyulara kimse duymuyor cigliklarimi duyan aldiris etmiyor cekip kurtarmak istemiyor bense insanlarin bu ilgisizligi karsisinda ilgiye susamisim umidimi yitirmisim biliyorum bir gun dayanamayacak kucuk kalbim arkami donup inandigim ve guvendigim herseye veda edecegim
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilgün Marmara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.