Çolak mýrýltýlarla dövmelenen çocuk her gün her gece eðer adasýnda, Gözü aðzý elinden alýnmýþ, yosunlar sarmýþ bedenini çýðlýklarken bunu su içinde...
Karada, hançer suratlý abinin rüzgarýnda uçar adýmlarý. Geçmiþ ilmeðinde saklýdýr arzusu Ýçinden karanlýk, tekrar ve ilenç sýzdýran hayret taþýnda. Soruyor hatýrasýnda, "sýrtýmda ve sýrtýnda gezinen bu ürperti kim, bir damla süt yerine bu aðu kim?" ay gözüyle bakmayan kavruk akýllara -boy atmýþ da salgýlarý, cücelmiþ sezgileri- bir yanýlgý rehavetinde debelenenlere...
Ey, yüzleri bir babakuþ gölgesine çakýlmýþ olanlar, Üzgün adým, ileri marþ!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilgün Marmara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.