Durma artýk burada uysal âþýk! Aydýnlýk milinin yataðýnda. Bilemiyoruz belki de meþe o aðacýn adý, Anlamýyoruz varolduðumuzu gölgesinde aðýrbaþlýlýðýn. Veda geliyor þimdi, öðretmek için Sergilenmeyi, uçuþan geriye dönen vakitte.
Kime, kime gönderiyor incelen yapraklarýný güzün, kavisin beyaz yanaðýyla?
Bu aklýkta, minarem mavi benim. Iþýðým denize kayýyor, bir sayýklama Ýzleðiyle, bir zamanlar pay verdiðimiz insanlýða!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilgün Marmara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.