Giderken götürülenler, En çok da kalaný eksik býrakýyordu.. Silemiyordu kalan, Geçmiþe dair ne varsa gidenin ardýndan.. Sýðmýyordu koca þehre, Þehir yalnýzlýk oluyordu.. Kar kokuyordu, Yaðmur kokuyordu, Son bahar kokuyordu her mevsim.. Ama giden gidiyordu, Kucaðýnda koca bir ihanet.. Kalan; Kalan ise, Anýlara, Acýlara, Yalnýzlýða ve Allah’a emanet..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emreİnan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.