Papatya falýna bakacak zamanlar geçti, Yaðmur yaðýnca toprak kokmuyor. Artýk tükendim ben, gençliðim gitti, Elim tutulunca kalbim durmuyor.
Damarlarýmdaki kan dondu sanýrým, Deli gibi akýp birden coþmuyor. Giysilerim gibi mat, karamsarým, Yüzüm aynalardan býktý, bakmýyor.
Sesim öyle çok çýkmýyor eskisi gibi, Geleceðe ait düþlerim bitti. "Ben onsuz ölürüm, yaþayamam ki", Diye düþündüðüm dünler dönmüyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Maraşlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.