Sen daðlarýn ardýndayken Puslu ve siyah olmak Acýttý göz pýnarlarýmý, Ýçime aktý, Yaktý. Yollar upuzun tuzaktý. Daðlar uzaktý, uzadýkça uzadý.
Diþliler hiç durmadan çalýþtý Un ufak oldu koca kaya parçalarý Ezildi çakýl, silindirlerin aðýrlýðýnda. Ve hiç bitmedi Uzaða uzaðý katan yol yapýmlarý. Yok edildi umudun yeþili, Siyaha sývandý. Að gibi sardý dünyayý kara Að gibi sardý hasretin. Hep siyahý görür oldum ben. Senden. Uzaklarda. Puslu ve bir baþýma. Kilometreler boyunca. Ayrýlýk oldu yolun adý... Asfalt aramýzda, Sen daðlarýn ardýnda... Babil’in asma bahçelerindeki gibi Yeþilde kaybolmalýyken asfalt, Mýsýrlýlarýn mumyalarý gibi Sakladý mavi sevdalarý, Bakýþa acýyý sývadý katran Göz pýnarlarýnda simsiyah. Katar katar uzaklar puslular. Aþký yollarýn karasýna esir verdik, Oysa biz maviyi severdik.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Maraşlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.