Ezin, an olsun susmamalý yüreðimde
sustuðu zaman, daha o vakit aydýnlýk zihnim kararýr
aldýðým her nefes batar göðüs kafesime
dünüm bugünüme söver, doðmamýþ kýzýmýn caný acýr
Ezin her gece uyumadan, yirmi iki dakika önce
diþlerini düþüncelerimle fýrçalýyor
býrakýyor düþümde yastýðýma birkaç fena düþünce
elim yüzüm her yaným aþk kokuyor
Ezin, kafamýn içinde hep sýcak ve hareketli
bazen gün boyu kýzýl serçelere ekmek doðruyor
bitmiyor enerjisi masum gururlu gülüþleri
yumdum mu gözlerimi aðzýmdan güneþi öpüyor.
korkuyorum, hem de çok korkuyorum!
öperse yabancý rüzgar onu, okþarsa saçlarýný
aklým inanýn bir gece bileklerime dolaþýr
kýrmýzý aynalar kýrýlýr, kýrmamam için aynalarý
aklýmýn içinde Ezin’ i susturmamam þarttýr
yarým kalmamalý yeni baþladýðýmýz aþk romaný
kalmamalý!
kalmamalý !
aþk romaný,
bir kitap yarýda býrakýlmamalý
kaçýrtmamak için aklýný
sevgili yarý yolda býrakýlmamalý
kaçýrmamak için aklýmý
aklýmýn içinde Ezin’ i yaþatmam þarttýr...