İTHAF

Küçüðüm, sen þimdi onsekizindesin
Güzelliðin gün günden dillere destan
Hatýramda herbiri seninle canlanan
Ýzmir’in günlerinde gecelerindesin

Sönmüþ yanardaðlar, kaleler eteðinde
Yüzyýllardýr uyuyan þu bizim Ýzmir
O âþýk kadýnlarý, levent erkekleri nerde?
Sahiden yaþayýp göçtüler mi kimbilir?

Balkonlara, yalýlara dalar düþünürüm
O günler uzaklaþan yelkenlerin peþi sýra
Akan bulutlar gibi geçmiþ: ne iz, ne hâtýra!
Sýr þimdi bunca güzel hayat, güzel ölüm!

Sýr þimdi gözyaþlarý, saadet dilekleri
Bize gelen yüzyýllarýn hikâyesi sýr
Eski Ýzmir diye ne varsa þunun bunun bildiði
Yaþlýlarýn kýrýk dökük anlattýðýdýr

Aþký þehirler yaratýr, þehirler yaþatýr
Ben gönlümce yaþadým, gönlümce sevdim
Bilirim saadetim, yalnýzlýðým bundandýr
Seni bulduðum, kaybettiðim günden bilirim.

Aþklarýnýn tarihi bir þehrin tarihidir diyorum
Gün gelir aþklariyle anýlýr þehirler anýlýrsa
Niyetim sevdalý sözler etmek de olmasa
Ýzmir için ne yazarsam sana adýyorum!
Sosyal Medyada Paylaşın: