saba35
Güz nöbeti
saba35

Güz nöbeti


Güz nöbeti


zaman ömür törpüsü
yorgun gözlerimde kum taneleri
yılların ağırlığı dizlerimde
göğsümde ayrılığın sancısı

hayatın acımasız kırbacı şaklıyor tenimde
kabuk bağlamaz yaralar üzerine

gecenin koynuna giriyorum
loğusa hummasında
hasretin dumanı kaçıyor genzime

güneş akan gülüşünün izini sürüyorum
ayak bağı gibi peşime takılan gölgelerinin
ardından gidiyorum

sabırla aşk büyütüyorum ateş güllerinde
üşüyor elleri yalnızlığın
toprağa yuvarlanan misket gölünde

meltem esiyorken yaz bahçelerinde
şimdi
yağmur biriktiriyorum
güz gecelerinde yüreğime



Saba35





Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.