Bu Toprak

Memleketim, derdim, memleketim,
Daðýna, taþýna seslenirdim
Yankýlarda adýný dinlerdim
Sevdiðim göllerin, vadilerin.

Dünyada hiç bir yer bence
Türkiye kadar güzel deðildir
Madem emeðimi topraðýna harcadým,
Madem yorgunluðum göðüne dalmakla diner

Bir gün baðlardan, bahçelerden yürüdüm.
Zeytinlikler, ardýnda çam ormanlarý,
Birden bir tepeye varýnca esmeðe baþladý
Kýr çiçekleri, kayalar, fundalar üzerinden
Oracýkta þehit olanlarýn anýlarý.

Oracýkta þehit olanlarýn kaný
Karýþmýþtý çimenlerin yeþiline,
Güler gibiydi her biri bir taþýn gerisinde
Rumeli’nin, Anadolu’nun bize benzer adamlarý.

Orada uzandým çimenlerin üzerine,
Orada çocukluktan gençliðe geçtim,
Orada anladým ölmez insaný,
Ölülerin inancýyla yaþar,
Ölülerin inancýyla ölürse.

Sosyal Medyada Paylaşın: