Ansızın Kopan Fırtına...!

Hayat bu,
Ýnce ipler üzerinde gerili,
Hoyratça harcadýðýmýz zaman,
Sebillerden akan su misali.
Dakikalar paslý bir çivi ucunda,
Soðuk duvarlarda asýlý.
Bütün hayallerimiz tek tanýðý,
Cadde ýþýðýnýn aydýnlattýðý odanýn tavanýydý,
Sokak bekçisinin düdüðüyle uyanýrdý.

Açýk unutulmuþ musluktan,
Hesapsýzca akýp gidiyor.
Hiç bir zaman kýymetini bilmediðimiz sevdiklerimizi,
Hep kapý eþinde býraktýk,
Son veda zamanýna sakladýk,
Söylemek isteyip de, söyleyemediklerimizi.
Belki gururdan bir maskeydi,
Belki de inadýn kurbanýydý.
Hep tutuklu kaldý,
Bir namlunun ucundaydý,
Þarjöre sürülmeyen umut,
Hep küçücük bir notta hükümlü kaldý,
Yahut dinlenilen bir þarkýda,
Zevki sefa içinde,
Umursamazlýða kaldý.
Göðün bir ucunda kuyruklu yýldýz
Diðer ucunda vefasýzlýk,
Dileði tutulmadan,
Kayýp gidiyor.
Bu kaçýncý yalan,
Kaç bahar daha ertelenecek,
Mevsim geçiþlerinden.

Ölüm çýðlýðýnda koptu,
Ansýzýn bir fýrtýnayla,
Gönül dilini kördüðüm ettiðimiz halatlar.
Kadir kýymetin farkýna vardýðýmýzda,
Geç kalýnmýþlýðýn acý piþmanlýðý,
Yüreðimizde feryada dönüþüyor.
Hayat iþte..!
Bazen gözyaþlarýnýn maðduru,
Çoðu da kaybettiklerimizin vurgunu,
Hiç bir zaman suçu kabullenmedi,
Öyle ya,
’’ Kabahat, kürk bile olsa, kimse alýp giyinmzedi..’’
Aklý sýra göz boyuyordu,
Ne maðlubu belliydi, ne de galibi belli,
Besbelli, hayat bir oyundan ibaretti.
Bunaldýðý anda,
Gömleðin yakasý boðazýda gerildi,
Ýþin kolayýna kaçtý, kimi zamanda,
Bir müsvedde kaðýdý gibi,
Buruþturup attý,
Kimselerin bilmediði,
Dipsiz kuyulara.

Oysa, deðerine fiyatý biçilmezdi,
Bir defa dünyaya geliþin.
Ýkinci bir þans yok,
Zamaný geriye döndürmenin imkaný yok,
Olduðu yerde de durmuyordu,
Hayat iþte,
Her cümlede akýp gidiyor,
Karda bile izi kalmýyor,
Kalýrsa yaþadýðýn müddet,
Anýlar kalýyor.
Ansýzýn kopan bir fýrtýna ,
Herþey karýþýyor yalana...
DÝCLE AYYILDIZ
Sosyal Medyada Paylaşın: