Ýyi günlerimde çok eller uzanýr ellerime, Resmimi, suratýmý baþ köþeye asarlar... Fakat demir kapýlarýn her kapanýþýnda üzerime, Ardýnda taþ duvarlarýn her kaldýðým zaman, Ne arayan beni, ne soran...
Eeeehh, daha iyi be, bunun böyle olduðu... Minnetim ve borçluluðum yalnýz sana kalsýn. Ýyi günlerimde benim unuttuðum insan eli Nasýlsýn?...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazım Hikmet Ran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.