Kuvâyi Milliye - Birinci Bap

Yýl 1918-1919 Ve Karayýlan Hikâyesi


Ateþi ve ihaneti gördük
ve yanan gözlerimizle durduk
bu dünyanýn üzerinde.
Ýstanbul 918 Teþrinlerinde,
Ýzmir 919 Mayýsýnda
ve Manisa, Menemen, Aydýn, Akhisar :
Mayýs ortalarýndan
Haziran ortalarýna kadar
yani tütün kýrma mevsimi,
yani, arpalar biçilip
buðdaya baþlanýrken
yuvarlandýlar...
Adana,
Antep,
Urfa,
Maraþ :
düþmüþ
dövüþüyordu...

Ateþi ve ihaneti gördük.
Ve kanlý bankerler pazarýnda
memleketi Alaman’a satanlar,
yan gelip ölülerin üzerinde yatanlar
düþtüler can kaygusuna
ve kurtarmak için baþlarýný halkýn gazabýndan
karanlýða karýþarak basýp gittiler.
Yaralýydý, yorgundu, fakirdi millet,
en azýlý düvellerle dövüþüyordu fakat,
dövüþüyordu, köle olmamak için iki kat,
iki kat soyulmamak için.

Ateþi ve ihaneti gördük.
Murat nehri, Canik daðlarý ve Fýrat,
Yeþilýrmak, Kýzýlýrmak,
Gültepe, Tilbeþar Ovasý,
gördü uzun diþli Ýngiliz’i.
Ve Aksu’yla Köpsu,
Karagöl’le Söðüt Gölü
ve gümüþ basamaklý türbesinde yatan
büyük, âþýk ölü,
þapkasý horoz tüylü Ýtalyan’ý gördü.
Ve Çukurova,
kýyasýya düzlük,
uçurumlar, yamaçlar, daðlar kýyasýya
ve Seyhan ve Ceyhan
ve kara gözlü Yürük kýzý,
gördü mavi üniformalý Fransýz’ý.
Ve devam ettik ateþi ve ihaneti görmekte.
Eþraf ve âyân ve mütehayyizânýn çoðu
ve aðalar :
Baðdasar Aða’dan
Kellesi Büyük Mehmet Aða’ya kadar,
düþmanla birlik oldular.
Ve inekleri, koyunlarý, keçileri sürüp, götürüp,
gelinlerin ýrzýna geçip,
çocuklarý öldürüp
ve istiklâli yakýp yýktýkça düþman,
daða çýktý mavzerini, nacaðýný, çiftesini kapan
ve çýð gibi çoðaldý çeteler
ve köylülerden paþalar görüldü,
kara donlu köylülerden.
Ve bizim tarafa geçenler oldu
Tunuslu ve Hindli kölelerden.
Ve Türkistanlý Hacý Ahmet,
kýsýk gözleri,
seyrek sakalý,
hafif makinalý tüfeðiyle
daðlarda bir baþýna dolaþtý.
Ve sabahleyin ve öðle sýcaðýnda ve akþamüstü
ve ayýþýðýnda ve yýldýz alacasýnda geceleyin,
ne zaman sýkýþsa bizimkiler,
peyda oluverdi, yerden biter gibi o
ve ateþ etti
ve düþmaný daðýttý
ve kayboldu daðlarda yine.

Ateþi ve ihaneti gördük.
Dayandýk,
dayandýk her yanda,
dayandýk Ýzmir’de, Aydýn’da,
Adana’da dayandýk,
dayandýk, Urfa’da, Maraþ’ta, Antep’te.

Antepliler silâhþör olur,
uçan turnayý gözünden
kaçan tavþaný ard ayaðýndan vururlar
ve arap kýsraðýnýn üstünde
taze yeþil selvi gibi ince uzun dururlar.

Antep sýcak,
Antep çetin yerdir.
Antepliler silâhþor olur.
Antepliler yiðit kiþilerdir.

Karayýlan
Karayýlan olmazdan önce
Antep köylüklerinde ýrgattý.
Belki rahatsýzdý, belki rahattý,
bunu düþünmeðe vakit býrakmýyordular,
yaþýyordu bir tarla sýçaný gibi
ve korkaktý bir tarla sýçaný kadar.
Yiðitlik atla, silâhla, toprakla olur,
onun atý, silâhý, topraðý yoktu.
Boynu yine böyle çöp gibi ince
ve böyle kocaman kafalýydý
Karayýlan
Karayýlan olmazdan önce.

Düþman Antep’e girince
Antepliler onu
korkusunu saklayan
bir fýstýk aðacýndan
alýp indirdiler.

Altýna bir at çekip
eline bir mavzer
verdiler.

Antep çetin yerdir.
Kýrmýzý kayalarda
yeþil kertenkeleler.
Sýcak bulutlar dolaþýr havada
ileri geri...

Düþman tutmuþtu tepeleri,
düþmanýn topu vardý.
Antepliler düz ovada
sýkýþmýþlardý.
Düþman þarapnel döküyordu,
topraðý kökünden söküyordu.
Düþman tutmuþtu tepeleri.
Akan : Antep’in kanýydý.

Düz ovada bir gül fidanýydý
Karayýlan’ýn
Karayýlan olmazdan önceki siperi.
Bu fidan öyle küçük,
korkusu ve kafasý öyle büyüktü ki onun,
namlýya tek fiþek sürmeden
yatýyordu yüzükoyun.

Antep sýcak,
Antep çetin yerdir.
Antepliler silâhþor olur.
Antepliler yiðit kiþilerdir.
Fakat düþmanýn topu vardý.
Ve ne çare, kader,
düz ovayý Antepliler
düþmana býrakacaklardý.

«Karayýlan» olmazdan önce
umurunda deðildi Karayýlan’ýn
kýyamete dek düþmana verseler Antep’i.
Çünkü onu düþünmeðe alýþtýrmadýlar.
Yaþadý toprakta bir tarla sýçaný gibi,
korkaktý da bir tarla sýçaný kadar.

Siperi bir gül fidanýydý onun,
gül fidaný dibinde yatýyordu ki yüzükoyun
ak bir taþýn ardýndan
kara bir yýlan
çýkardý kafasýný.
Derisi ýþýl ýþýl,
gözleri ateþten al,
dili çataldý.
Birden bir kurþun gelip
kafasýný aldý.
Hayvan devrildi kaldý.

Karayýlan
Karayýlan olmazdan önce
kara yýlanýn encâmýný görünce
haykýrdý avaz avaz
ömrünün ilk düþüncesini .
«Ýbret al, deli gönlüm,
demir sandýkta saklansan bulur seni,
ak taþ ardýnda kara yýlaný bulan ölüm.»

Ve bir tarla sýçaný gibi yaþayýp
bir tarla sýçaný kadar korkak olan,
fýrlayýp atlayýnca ileri
bir dehþet aldý Anteplileri,
seðirttiler peþince.
Düþmaný tepelerde yediler.
Ve bir tarla sýçaný gibi yaþayýp
bir tarla sýçaný kadar korkak olana :
KARAYILAN dediler.

«Karayýlan der ki : Harbe oturak,
Kilis yollarýndan kelle getirek,
nerde düþman varsa orda bitirek,
vurun ha yiðitler namus günüdür...»

Ve biz de bunu böylece duyduk
ve çetesinin baþýnda yýllarca nâmý yürüyen
Karayýlan’ý
ve Anteplileri
ve Antep’i
aynen duyup iþittiðimiz gibi
destânýmýzýn birinci bâbýna koyduk.
Sosyal Medyada Paylaşın: