Bir tanem! Son mektubunda: ’Baþým sýzlýyor yüreðim sersem! ’ diyorsun. ’Seni asarlarsa seni kaybedersem; diyorsun; ’yaþýyamam! ’ Yaþarsýn karýcýðým, kara bir duman gibi daðýlýr hatýram rüzgarda; yaþarsýn kalbimin kýzýl saçlý bacýsý en fazla bir yýl sürer yirminci asýrlýlarda ölüm acýsý. Ölüm bir ipte sallanan bir ölü. Bu ölüme bir türlü razý olmuyor gönlüm. Fakat emin ol ki sevgilim; zavallý bir çingenenin kýllý, siyah bir örümceðe benzeyen eli geçirecekse eðer ipi boðazýma, mavi gözlerimde korkuyu görmek için boþuna bakacaklar Nazýma!
Ben, alaca karanlýðýnda son sabahýmýn dostlarýmý ve seni göreceðim, ve yalnýz yarý kalmýþ bir þarkýnýn acýsýný topraða götüreceðim...
Karým benim! Ýyi yürekli altýn renkli, gözleri baldan tatlý arým benim: ne diye yazdým sana istendiðini idamýmýn, daha dava ilk adýmýnda ve bir þalgam gibi koparmýyorlar kellesini adamýn.
Haydi bunlara boþ ver. Bunlar uzak bir ihtimal. Paran varsa eðer bana fanila bir don al, tuttu bacaðýmýn siyatik aðrýsý, Ve unutma ki daima iyi þeyler düþünmeli bir mahpusun karýsý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazım Hikmet Ran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.