kýmýldayamýyorum rüyalarýmdan kalkýp yarý bir ölüm aydýnlýðýyla meþgul sokaðýn sesi sokulmazsa ev ev deðildir sensiz düþ düþ bir ölüm...
kumru kanatlarýyla uçmak isterdim ve bu benim en saçma salak arzumdu kumral bir sahanlýkta saçlarýný ve ellerinin varsa yalansýz kalmýþ yanýný okþamak içindi...
madem ki hayattýr tüm eylemlerimizin ölçüsü seviyorum seni bana inanmadýðýn kadar eski pencerelerden bakmayý özlüyorum kýrgýnlýðýna göð yüzünün güneþ vurmuþ yollarýmýzýn toz kokularýna bense bana baktýðýn kadar mutluydum rengini unuttuðum...
sabah yolculuklarýnda dünya yenilenirdi gömleðin kokusu merakla iþe gitmenin direncinde açan o acýmtrak sancý otlarýn güleç yüzlerine bakarkenki hýçkýrarak aðlamak isteði içimden geçirdiðim çocuksu þarkýnýn deðiþmez umutlu tonu ama sana duyduðum heves hep ayný eskilikte hep ayný bitmemiþ bir son uyku...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.