İkinci Bir

sahillerim yaralýydý zaten
þimdi bakýyorum heveslisin
hayat demeye ölü sularýma
salonu ýþýksýz evler gibi
kendini korunak zanneden
bir çiðlikte
gölgesiz...

beni kimse anlamasýn diye
kapkara þiirler yazýyorum
düþüncelerim düþüncesizce
eski yoksulluðumu özlerken
habire gitmek fikrine yatkýn
bir özlemde
hayretsiz...

kenarlarý yabani otlu bir yolda
ateþ rengi bir aðlayýþa tutulurkendi
koynumda sakladýðým þarkýyý yitirdiðim
ve o þarkýda kaldý ismi sevmenin
unutulmuþ güzelliklerle bulandý ömür
alýcý kuþlarý sustu tümden gözlerimin
yabancý bir mevsimde
fersiz...

yýkýcý yaðmurlardan arta kalanýmda yaþayan
yaðýz hüzünlerle kan kardeþim oldu
dudak büküþün
yýllarýmýn yýlkýsýna gözyaþýmdaki
karþý evdeki çocukluk anýmdýn
tiftiklenmiþ perdelerinde salkým saçak
ve üzeri meyve resimleriyle dolu
siyah beyaz albümlere hapsedilmiþ
bir çift beyaz kahkahamýz da yok
sissiz....

bahara yeni nevresimlerle hazýrlanan
sade mutluluklar gibi sevmiþtim sesleniþini
yollara maðrur bakýþýmdaki tona
ve serin gidiþlere alýþkýn yalnýzlýðýma
düþkünüm hâlâ
sessiz...

yalnýzlýðým bile bana uzak
bir yabancýya bakar gibi anlamsýzým
kendimi izlediðim bu sonsuzluk aynasýnda
ve aðustos sýkýntýlarýyla bulanýk kalbim
ölüme yasaklar koyar bir öðle sonu çayýnda
ikinci bir ad arar sensizliðe
sensiz...




kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: