Rengini Unuttuğum

kýmýldayamýyorum rüyalarýmdan kalkýp
yarý bir ölüm aydýnlýðýyla meþgul
sokaðýn sesi sokulmazsa ev ev deðildir
sensiz düþ
düþ
bir ölüm...

kumru kanatlarýyla uçmak isterdim
ve bu benim en saçma salak arzumdu
kumral bir sahanlýkta saçlarýný
ve ellerinin varsa yalansýz kalmýþ yanýný
okþamak içindi...

madem ki hayattýr tüm eylemlerimizin ölçüsü
seviyorum seni bana inanmadýðýn kadar
eski pencerelerden bakmayý özlüyorum
kýrgýnlýðýna göð yüzünün
güneþ vurmuþ yollarýmýzýn toz kokularýna
bense bana baktýðýn kadar mutluydum
rengini unuttuðum...

sabah yolculuklarýnda dünya yenilenirdi
gömleðin kokusu
merakla iþe gitmenin direncinde açan
o acýmtrak sancý
otlarýn güleç yüzlerine bakarkenki
hýçkýrarak aðlamak isteði
içimden geçirdiðim çocuksu þarkýnýn
deðiþmez umutlu tonu
ama sana duyduðum heves
hep ayný eskilikte
hep ayný bitmemiþ
bir son uyku...





kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: