Þe
Devran
Devran.
Kapanýr kapýlar biter hayýr, þer,
Dað olsam ne çýkar? Beþerim beþer,
Üstüme gurubun gölgesi düþer,
--Anlarým bu devran, ben de malýyým,
--Güneþ daðý aþtý davranmalýyým.
Vesveseye kaldý umudun yeri,
Keþke saðnaðýnda gün be gün eri,
Çok geçmedim amma kýrkýmdan beri,
--Gördüm ne pýrlanta, ne safirmiþim,
--Bildim, öz yurdumda misafirmiþim.
Mühürü afaký yakacak gibi,
Gün batarken bir dað yýkacak gibi,
Hani inanmam ya, çýkacak gibi.
--Söylemiþti falcý; üç vakte kadar,
--Bir yol görünüyor çetrefilli, dar.
Yarýnsýz takvimmiþ güne astýðým,
Bir görece devran, kalýp bastýðým,
Afakan nöbeti tutar yastýðým,
--Kapatsam korkular uyur gözümde,
--Þekilsiz nesneler büyür gözümde.
Neye muhtaç isem ondan ýraktým,
Ne tutmayý bildim, ne de býraktým,
Zaman usta oldu ben de çýraktým,
--Yollarý yokuþa çeviriverdi,
--Kuru selvi gibi deviriverdi.
Dalavere kattýk halis niyete,
Riya kuma oldu samimiyete,
Mahrumiyet dedik mahremiyete,
--Nefsimi okþayan pir geldi bana,
--Kusur boydan aþtý bir geldi bana.
Ruhumu nefsimden ayýramadým,
Kendimi kendimden kayýramadým,
Cehalet ilimdi, doyuramadým.
--Nihayet anladým gerçek zanaat,
--Kanatmýþ meðer sade kanaat
Keder kuyusundan çýkmaz da serim,
Kendi göbeðimi kendim keserim,
Þu kubbe altýnda kalan eserim.
--Bir hak bilir bir de evladý ayal,
--Bir ömür dolusu sükûtu hayal.
Dengeyi atomda saðlayan kudret,
Billur damlacýkta çaðlayan kudret,
Deryayý semaya baðlayan kudret,
--Ey gaibin eli, buraysa hudut,
--Kuluna býrakma, elimi sen tut.
Geçti artýk neyse ilimdi, fendi.
Her ilmin ahiri bir top kefendi,
Ýyiydi demezler hoca efendi,
--Sorma be. Öldüm mü? Öldüm. Daha ne?
--Bir Fatiha yeter kalan bahane.
Þefik Tiryaki
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.