Hiç önemi yokmuþ gibi çizgilerin Rastgele yerlere sözcükler yazýyorum -Her birinin bir hikayesi var, diyor kalem Duymazdan geliyorum, Ne zamandýr yaptýðým gibi.
Parmaklarým sýzlanýyor Hatta sýzým sýzým sýzlýyorlar Sanýrsýnýz yüz yýl yazdým aralýksýz Sanýrsýnýz köþklerde büyüdüler dertsiz tasasýz Üzgün olmakla beraber kulak arkasý ediyorum onlarý da.
Sol elim gülüyor bu duruma Biraz da caka satýyor aklýnca Hiç kullanýlmamýþ –sýfýr- ya!
Ýþte o anda kopuyor film Kalemi o yana geçiriyorum Ne yapacaðýný bilemez halde duruþuna inat Yaz, diyorum -ne yazayým? Yaz, diyorum Gerisini sen yazacaksýn bundan sonra -önce öðrenmem gerek, diyor.
Sað elim kýkýrdýyor: -tüm yorgunluðum geçti. Kalem söyleniyor: -Hikaye falan yok aslýnda. Son söz benim: Sessizlik lütfen! Filmi yeni baþtan çekiyoruz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.