elleriyle balýk yapan adam düþürür gölgesini duvara yuvarlak gözleri ve þirin beyaz býyýklarý sahi neredesin sen þimdi
bahçesinde kediler besleyen adam bir kasa hamsiyle döndü evine, bir zaman 40 yýl anlattýlar, güldüler bense hiç gülmedim... o bahçedeki salýncaðý hala unutamam
bir yýlan katiliyim ben... öyle seslenmiþti bana elimde sopam ucundaysa bir köryýlan, neden bilmiyorum
yüzler geçiyor önümden birer birer bu akþam, ezberlemiþtim hepsini sonra birdenbire çekildiler.. dönmemek üzre
çarpýk pantolonlu çocuðun aklýnda iz býrakan eþsiz simâlar size eklenmemin zamaný bilmem ne zaman? ama ben hala unutmadým...
27.05.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.